Η ΑΔΑΜΑΣΤΗ ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ

Στη σκιά του Λύκειου όρους, στα όρια της Αρχαίας Παρρασίας κάτω από τις φτερούγες του Επικούρειου Απόλλωνα, με ιστορία που χάνεται στις απαρχές του κόσμου, η ηρωική Ανδρίτσαινα, μήτρα θεών, μαχών, πολιτισμών και ανθρώπων…….στέκει, καμαρώνει και μάχεται. Στέκει αιώνες τώρα πετροπελεκημένη και αγέρωχη σε μια αητοφωλιά, ζωσμένη από άγρια φαράγγια και βουνοκορφές, δάση σκιερά και ορμητικά ποτάμια. Καμαρώνει από τη βίγλα της λίθινους ναούς και πόλεις Αρκαδικές, Φιγαλεία, Αλιφείρα… τρούλους βυζαντινούς, καμπαναριά και μοναστήρια, ρωμαϊκά ενθύμια κι αρχοντικά οπλαρχηγών μπαρουτοκαπνισμένα. Καμαρώνει τα κάλλη του ορεινού κορμιού της, την δασιά δεντρόφυτη κόμη της, τα ανδραγαθήματα του ματωμένου παρελθόντος της, την προκοπή των νοματαίων της, τις κρήνες της, την αρχοντιά της. Μάχεται με την αρχαία Αρκαδική ψυχή της ενάντια στης φύσης τα στοιχειά, της ιστορίας τα τερτίπια και των εχθρών της την οργισμένη λύσσα. Σαν εκείνη την Κυρά στο Χάνι, τη χήρα του Ανδρίκου, την συνονόματή της την Ανδρίτσαινα. Αιώνες τώρα στέκει, καμαρώνει και μάχεται, σαγηνευτική, μυστήρια, ατιθάσευτη! Όπως ξέρουν μόνο οι μοιραίες καλλονές, όπως αντέχουν μόνο οι αδάμαστες γυναίκες!  
 
ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑ

Η καρδιά της σημερινής Ανδρίτσαινας χτυπά δυνατά σε μοντέρνους ρυθμούς, παρέχοντας σύγχρονες απολαύσεις. Πανέμορφες, παραδοσιακές ταβέρνες και εστιατόρια, αναδίδουν μυρωδιές και μοσχοβολιές πρωτόγνωρες. Τα ντόπια αγνά προϊόντα και το μεράκι μαγείρων και ψηστών, κάνουν τα γευστικά ταξίδια μας μοναδικά. Ξενώνες γραφικοί, ενοικιαζόμενα δωμάτια πεντακάθαρα και οι φιλόξενοι ιδιοκτήτες, μετατρέπουν την διαμονή του ταξιδιώτη, σε εμπειρία μοναδική. Νυχτερινή ένταση, κέφι και διασκέδαση στα τοπικά μπαράκια και κλαμπάκια γεμίζουν με ζωντάνια τις νύχτες μας, ενώ χαλαρωτικά καφεδάκια στα γραφικά καφέ ημερεύουν τα απογεύματά μας. Σε όλα της η Ανδρίσταινα φανερώνεται ζεστή και φιλόξενη, σαν γυναίκα αρχόντισσα. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι αλλιώς, καθώς πήρε το όνομά της από μια θρυλική γυναικεία φυσιογνωμία. Την χήρα του Ανδρίτσου Μούρμουρη (από τα Μούρμουρα της Κρήτης) ή κάποιου Φαναρίτη Ανδρίκου κυνηγημένου, που διατηρούσε Χάνι στην περιοχή. Η πόλη κάποτε άνηκε στο Δεσποτάτο του Μυστρά, κατόπιν περιήλθε στα χέρια των Φράγκων και αναπτύχθηκε τόσο, ώστε να αναφέρεται στο «Χρονικό του Μορέως». Όταν οι ντόπιοι επαναστάτησαν εναντίων τους, προσέτρεξαν οι Παλαιολόγοι σε βοήθεια, ενώ στην περίοδο 1427 – 1456 άρχοντας του τόπου, ήταν ο σοφός Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός. Τούρκοι και Φράγκοι την διεκδικούσαν εναλλάξ, μέχρι που τέλος πέρασε στην Οθωμανική κατοχή. Μέχρι τα 1700 ωστόσο, είχε ήδη γίνει εμπορικό κέντρο με αξιόλογη δύναμη και ήταν γνωστή για τα εμπορικά της, τα βυρσοδεψεία, τα υφαντουργεία κι τους αλευρόμυλούς της. Δεν είναι άμαθη λοιπόν ούτε σε πλούτη ούτε σε μάχες η αρχόντισσα Ανδρίτσαινα και ως τέτοια, στέκει περήφανη και αδάμαστη στο απάτητο της το λημέρι, έως σήμερα.